زودتر از آنچه فكرش را بكنيم ...

آدمها اگر بيكار باشند، يا بدتر از آن با انجام ِ كارهايي كه دوست ندارند، به يطالت بگذرانند روزهايشان را، با تصميم هايشان، با دست زدن به اعمال ِ ناگهاني ناشي از جرقه هاي زود گذر و هوس هاي آني، گام به گام خودشان را به سمت ِ انهدام خواهند برد، اين همان كاريست كه حكومتهاي استبدادي دوست دارند انجام دهند، و تلاش مي كنند انجام دهند، و موفق مي شوند تا جايي!
تا زماني كه تعداد آدمهاي عصيانگر كم كم زياد شود، به نسبت آدمهاي منفعلي مثل ما، يا به نسبت ِ آدمهاي دست بسته اي كه هزاران زنجير تعلق و قيد توان ِ هر حركتي را از آنها گرفته. آن هنگام كه آدمهاي عصيانگر، بدون اهميت ِ اينكه چه مي كنند به عنوان طغيانشان، هر چيزي، از لباس پوشيدن گرفته تا فرياد زدن در جاييكه سزاي فرياد شلاق است، تعدادشان زياد شد، آن موقع است كه مي شود اميدوار بود به آينده ي آيندگان ...